- conciliato
- con·ci·lià·top.pass., agg.→ conciliare, conciliarsi
Dizionario Italiano.
Dizionario Italiano.
conciliarsi — con·ci·liàr·si v.pronom.intr. e tr. 1. v.pronom.intr. CO mettersi d accordo, fare pace: si è conciliato con suo padre | BU estens., adattarsi, adeguarsi: conciliarsi con l idea di alzarsi presto | rec., andare d accordo: fretta e perfezione non… … Dizionario italiano
Henricus Regius — (auch Hendrik de Roy oder Henry de Roy; * 29. Juli 1598 in Utrecht; † 19. Februar 1679 ebenda) war ein niederländischer Philosoph und Mediziner … Deutsch Wikipedia
ATHIRCON vel ATHICHON XXIX — ATHIRCON, vel ATHICHON XXIX Rex Scotiae, initiô regm laudabilius se, quam Ethodius II. pater, cui successerat, gessit, subditorum amore mirisice sibi conciliatô. Postmodum in vitia praeceps datus, ann. 12. regni sibi ipsi manus intulit, cum… … Hofmann J. Lexicon universale
CAROLUS II Calvus — CAROLUS II. Calvus ultimus sil. Ludovici Pii, ex Iudita, Velfi Bavariae Comitis filia, Franciae Rex, A. C. 840. post multas cum fratribus de regni iure controversias, tandem etiam exstinctô Ludovicô II. Imperator factus. Prius cum Fratre Ludovico … Hofmann J. Lexicon universale
JOHANNES III — I. JOHANNES III. Bonus, fil Arturi II. Obiit A. C. 1341. improlis. II. JOHANNES III. Finlandiae Ducis fil. Gustavi I. ex Catharina Saxonica, a fratre Erico XIV. in vineulis aliquot Annos detentus, inde liber, Suecorumqueve ope adiutus, Ericum in… … Hofmann J. Lexicon universale
NICOLAUS Gabrinus — Romanus, cauponis fil. vel molitoris, tyrannidem Romaearripuit, A. C. 1346. cum sedes Avenionem esset translata. Audax et facundus, oratione ad populum habitâ, ???bi conciliatô, Capitoliô potitus, Tribunus populi appellari voluit, Principes ad… … Hofmann J. Lexicon universale
TORPOR — fatalis quidam, et omnia invitô animô, segnibus membris, agenda, inter mala prodigia, memoratur Claudiano, de Cerere, amissâ Proserpina, l. 3. de Raptu, v. 137. Haec ubi; digreditur Templis, sed nulla ruenti Mobilitas, tardos queritur non ire… … Hofmann J. Lexicon universale
conciliare — 1con·ci·lià·re agg. TS eccl. 1a. di un concilio, che si riferisce a un concilio: assemblea conciliare, sessione conciliare | per anton., del Concilio Vaticano II (1962 65): decisioni conciliari sulla riforma della Chiesa 1b. che partecipa a un… … Dizionario italiano
conciliaţie — CONCILIÁŢIE, conciliaţii, s.f. Conciliere, împăcare. ♦ Procedură de împăcare, în dreptul internaţional, având ca scop înlăturarea conflictelor. [pr.: li a ] – Din fr. conciliation, lat. conciliatio. Trimis de Joseph, 16.05.2004. Sursa: DEX 98 … … Dicționar Român
transatto — [part. pass. di transigere ]. ■ agg. (giur.) [concluso con una transazione: vertenza t. ] ▶◀ Ⓖ composto, Ⓖ conciliato, Ⓖ sistemato. ■ s.m., non com. [conclusione di una lite, di una vertenza mediante reciproche concessioni fra le parti]… … Enciclopedia Italiana